Amalur espiritua

“Munduko bideak eskola dira, eta, eskola horretan, espiriitua baretu etgiten da eta tolerantzia eta elkartasuna sendotu. Eskolo horretan, ematen eta hartzen ikasten da, etxearen eta espirituaren ateak irekita edukitzen dira, eta, batik bat, partekatzen. Ikasten da gutxiaz gozatzen, daukaguna baloratzen, austeritatean zoriontsu izaten eta ugaritasuna ospatzen. Entzuten eta begiratzen ikasten da, eta maitatzen ere bai.

Oparotasun herrietako gazteek, familiako betebeharrek edo profesionalek betirako lotu baino lehen, beren bizitzako urte bat eskaini beharko liokete munduko bideak korritzeari, hiriz hiri, herriz herri, motxila bizkarrean hartuta, bidaiatzeari.

Urte bat galduko lukete arrakasta lortzeko lasterketa horretan – zer da, ordea, urte bat? -, baina irabai egingo lukete pertsona gisa, hodeiertz luze-zabala izango luketelako aurrean, eta ez, sarritan, azterketa batean hamarren bat gehiago lortzera mugatzen den hodeiertz hori. Hala, mundua genuke irabazle.”

Ana Mª Briongos-en Negro sobre nebro. Irán, cuadernos de viaje liburutik hartua. Horrexek adierazten du zer izan nahi duen Amalur espirituak.