KOMEDIA BASATIA INTERNETEKO PRIBATUTASUNAREN JAZARPEN ETA SUNTSIKETAREN GARAIAN

 Informatika Delituen Unitateko komisarioa, Villaorduñatarren etxean sartuko da eta familia bereko lau kideak atxilotuko ditu. Zerbitzari informatiko partekatu batean pornografia sare bat edukitzea leporatzen die.

Banan-bana galdekatuko dituzte, algoritmo batek pornografiarekin lotutako delitu-eduki gisa identifikatu dituen irudi-artxiboei buruz.

Hasiera batean, denak egozten zaizkien delituen errudun direla ematen du, baina ikusleak pixkanaka jakingo du akusazioen oinarri diren artxiboak ez direla diruditenak.

Ikusleak pertsonaien errugabetasunaz ohartzen diren neurrian, familiako kideek elkarri susmoa hartuko diote, baita norberak bere burua ere zalantzan jarriko du, komisarioaren galdeketapean jartzen diren bitartean.

Probak aztertu ahala, Koldo, Aitor, Nora eta Monika konturatu dira, beti sarera konektatuta egon arren, euren artean erabat deskonektatuta daudela.

Familiak ziberespazioko plataformetan gordetzen dituen sekretuek agerian uzten dute familia eta pertsona gisa jasaten duten alienazio patetikoa. Zenbat eta gehiago konektatu, geroz eta gutxiago ezagutzen dute elkar, eta orduan eta gehiago traizionatzen dute elkar.

Inspektoreak, azkenean, familia errugabetu egiten du etxeko porno-delituengatik, baina atzean familia hautsi bat utziko du, non inor ez den errugabea (inspektorea barne).

Zenbateraino lotsatzen zara zeure intimitateaz algoritmoen moral puritanoak epaitzen zaituenean?

• Testua: Antonio Muñoz de Mesa
• Zuzendaritza: Olga Margallo
• Euskerazko testua: Aizpea Goenaga
• Musika: Iñaki Salvador
• Eszeneratze espazioa: José Tomé
• Eszenografia eta atrezzoa: Mónica Teijeiro
• Argiztapen diseinua: Xabier Lozano
• Jantziak: Ana Turrillas

Iraupena: 80 min.

Hizkuntza: Euskaraz